ντούκου

επίρρ.

1. τοις μετρητοίς

2. φρ. α) «περνώ κάτι στο ντούκου» — δεν τό εξετάζω δεν τό υπολογίζω, τό παραβλέπω

β) «[πάω] ντούκου»

(σε χαρτοπαίγνιο) παραιτούμαι, παραχωρώ τη σειρά μου στον επόμενο παίκτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. τουρκ. πιθ. προέλευσης].